Tijdens deze dienst heeft ds. Arjan Plaisier gelezen uit Matteüs 26: 57 – 75, waarin beschreven staat dat Jezus wordt verhoord door de hogepriester. In hetzelfde gedeelte komt Petrus naar voren die Zijn Meester verloochent. Hoe is het toch mogelijk dat een trouwe volgeling juist op zo’n moment Zijn Meester verloochent. Herkenbaar? We zijn vanmorgen niet met het “geval Petrus” bezig, maar ook met onszelf. Hoe kan een christen, als hem of haar het vuur aan de schenen wordt gelegd, afstand doen van het geloof?
Petrus had niet verwacht dat het volgen van Jezus zulke consequenties zou hebben. Nu komt hij erachter dat het gevaarlijk kan zijn om Jezus te volgen. Had hij daar rekening mee gehouden? Waarschijnlijk niet. Hij schrikt er ook voor terug.
Zou het ook zo kunnen zijn dat Petrus, toen hij door een meisje voor het blok werd gezet, Jezus niet meer (her)kende? Hij was toch een Koning gevolgd en niet een verliezer?
We moeten er doorheen en volhouden, zodat we zien dat de verbroken Jezus ons zal redden. Houd vol!
In de preek kwam ook de haan, als het meest christelijke dier, aan bod. Er kraait een haan naar, zeggen we. De verloochening van Petrus wordt opgemerkt door de haan. Wanhoop niet. Weet dat er altijd een weg is van boete en berouw. De haan kraait ook, omdat hij in het donker al het licht wakker roept. In de nacht is er altijd het licht van de dag en dat geeft hoop.