In deze dienst waarin Jens Eelke, de zoon van Hanneke en Bart van Ommen, is gedoopt, ging ds. Arjan Plaisier voor. We lazen Exodus 2: 1 – 10 waarin gesproken wordt over de geboorte van Mozes. De kleine Mozes wordt door zijn dappere moeder in een mandje op de rivier de Nijl gezet. De Nijl kan leven en vruchtbaarheid geven, maar ook de dood. Het is eigenlijk net als ons leven.
Drie vrouwen zijn actief: Moeder Jochebed toont initiatief, ze waagt de gok, tegen het bevel van de farao in. De prinses is in staat tot medelijden en ook zij neemt een risico door Mozes op te voeden. En tot slot de zus van Mozes, Mirjam. Zij staat op de uitkijk, ze is niet zo’n ziener als haar moeder en minder een gevoelstype als de prinses. Ze is meer een loper. Toch heeft ieder een heel eigen rol. In het koninkrijk van God zijn verschillende mensen nodig. In wie herken je jezelf?
Dit verhaal is altijd gezien als teken van de doop. Ik noem je Mozes, want je bent uit het water gehaald. Iedereen die gedoopt is, is uit het water gehaald. We kunnen niet ons hele leven op het droge blijven, want dan drogen we, geestelijk gezien, uit. Het is nodig om in het water te springen, de sprong te wagen. En dan? Dan vindt de vis, Ichtus (Christus), je en ontdek je het leven. Maar, je zult ook weer uit het water moeten, want God heeft een roeping voor je. Ben je bereid te zeggen: Ja, God, hier ben ik?