We hebben nagedacht over het thema: “Diaconaat”. Bob Bredijk vertelde over armenzorg in Israël. Er waren armen (daar is de Bijbel duidelijk over), maar niemand mocht arm zijn. Vandaar dat gelovigen en gemeenten elkaar hielpen.
Armenzorg in Nederland werd van oudsher opgepakt door de kerken. Pas veel later (rond 1848) werd het (ook) een taak van de overheid. Toch bleef het altijd nog een taak voor de kerken. In 1965, bij de totstandkoming van de Algemene Bijstandswet, werd het een recht en verminderde de rol van de kerken. Door de economische crisis ontstond weer een gat: de overheid ging bezuinigen en er kwamen voedsel- en kledingbanken. Daarnaast zijn er veel andere (kerkelijke) initiatieven zoals: het City-pastoraat, Schuldhulpmaatje, De Herberg, Gevangenenzorg Exodus, Dorcas, Present, etc.
Is diaconaat nu een taak voor de kerk of voor individuele gelovigen? Duidelijk is dat Jezus geen organisaties aansprak, maar mensen. Eigenlijk is ieder gemeentelid diaken. Maar tegelijkertijd merken we dat in bepaalde gevallen organisaties meer voor elkaar krijgen dan individuen. En wat doen wij als Fontein-gemeenschap? Individueel gebeurt er heel veel en we zoeken langzamerhand aansluiting bij verschillende organisaties.