We lazen Psalm 102: 1 – 3 en 13 – 23 en Efeze 2: 11 – 22. Dat was niet zo maar; Psalm 102 is de holocaust-Psalm waarbij we denken aan de vernietiging van zoveel Joden in de Tweede Wereldoorlog. Deze Psalm begint met angst en verdriet en eindigt in juichstemming.
In het Bijbelboek Efeze wordt gesproken over een muur die wordt afgebroken. Ds. Arjan Plaisier gaf aan dat muren bescherming kunnen bieden, maar ook uitsluiten. Er komt een dag dat alle muren zullen vallen en we zien daar naar uit.
Maar, er is ook een muur tussen hemel en aarde, tussen God en de mensen. Als het over God gaat, is er een bres geslagen in deze muur. Is er een opening geforceerd en dat is Jezus.
Er was ook een muur tussen Israël en de volken. Deze muur heeft God zelf gebouwd ter bescherming van Zijn volk. God heeft Zijn hart geopend voor één volk (Israël) om dat te boetseren naar Zijn beeld. Toen Jezus kwam, om de wet te vervullen, is de muur gevallen. Iedereen mag bij God komen.
We hoorden ook het verhaal van de vader met zijn twee zonen. Zegt dat iets over de relatie tussen Israël en de volken? Ja. Hoe dat precies zit, is na te luisteren via de www.defonteinapeldoorn.nl