Afgelopen dinsdag 22 november is onze geliefde broeder Bert Faassen overleden op 75-jarige leeftijd. Bert was een goede bekende in De Fontein en voor een heel aantal van ons een warme, inspirerende mede-gelovige. De afscheidsdienst vindt plaats op dinsdag 29 november om 11.45 in het Boshuis, Kerkweg 2 in Klarenbeek. Aansluitend (vanaf 13.30) wordt Bert begraven op begraafplaats Heidehof, Engelanderholt 97 in Ugchelen. Laten we Erik en de familie van Bert omringen met onze gebeden. Ik ken Bert nu twee jaar en heb hem een paar keer persoonlijk mogen spreken. Het waren bijzondere ontmoetingen, laatst nog in zijn nieuwe appartement in Oldebroek. Ik heb Chiel Egberts gevraagd onderstaand In Memoriam te schrijven, daar Chiel Bert al langere tijd heeft mogen kennen.
Sander Ris
///
Mijn eerste kennismaking met Bert zal ik nooit vergeten, en veel Fonteiners-van-het-eerste-uur vast evenmin. Aan het eind van een van de voorbereidingsavonden die we in de Hofkerk hadden, hoor ik een man met zijn vinger in de lucht priemend zeggen: Maak er geen domineeskerk van! Pas veel later begreep ik dat deze waarschuwende woorden uit de mond van een dominee kwamen. Een bijzondere dominee. Als hij preekte, straalden zijn ogen; zag je het enthousiasme over het evangelie van zijn lichaam spatten. Hij was een van de eersten die in de Fontein voorging. En hij bleef dat graag doen. Vaak was ik dan Ouderling van Dienst, en dat was niet toevallig. Ik mocht Bert vanaf het begin graag. We bleken niet alleen allebei onze roots in Vlaardingen te hebben maar deelden ook een Youth for Christ verleden. Vandaar dat enthousiasme over het evangelie. Maar ook de diepe overtuiging dat het lichaam van Christus alle kerkmuren ver overschrijdt. Daarom vind ik het wel mooi en ook passend dat Bert vanuit een Rooms-Katholiek kerkgebouw begraven wordt. Toch was hij ook een echte Hervormde dominee. Alles wat in het doophuis kwam moest gedoopt worden. Daar keek ik echt heel anders tegenaan. Maar onze beider liefde voor Christus en het evangelie was veel belangrijker.
Tijdens de begrafenis van zijn vrouw Marjan vertelde Bert over de mooie en tegelijk zware jaren die ze samen hadden gehad. Met een bewonderenswaardige inzet heeft hij al die jaren voor zijn zo vaak zieke vrouw gezorgd. Die bewondering voor zijn trouwe liefde werd extra groot toen hij later voor zijn homoseksualiteit uitkwam. Ik zie zijn stralende ogen nog voor me toen hij vertelde dat hij een vriend had. Nog kort geleden waren hij en Erik in een dienst van de Fontein. Velen van ons hebben hem toen gesproken.
De afgelopen zomer was hij bij ons in Holten. Hij had een zware tijd achter de rug vanwege prostaatkanker en tobde met depressieve gevoelens. Natuurlijk viel er veel te bespreken. Maar op een gegeven moment gingen de beentjes omhoog en een paar minuten later hoorde ik een weldadig gesnurk. Bert was maanden later nog steeds verbaasd dat hij echt had geslapen. Welgemoed is hij die avond naar huis gegaan. We spraken af dat ik ook een keertje zijn Veluwse paradijsje zou bezoeken. Helaas kan dat niet meer. Ik verlies in Bert een broeder en een vriend. En weet dat hij voor altijd in Gods ontferming geborgen is.
24 november 2022
Chiel Egberts