Vorige week, 1 juli, werd er op verschillende plekken in Nederland de feestdag Keti Koti gevierd: de afschaffing van de slavernij in Nederland en haar koloniën op 1 juli 1863. Rondom 1 juli zie je in de (social) media veel aandacht voor ons slavernijverleden. En hoe die erfenis doorwerkt tot op de dag van vandaag – niet alleen in zwarte of gekleurde gemeenschappen. In deze dienst lezen we uit Lukas 4:14-30. Tijdens de preek lezen we ook uit Jesaja 61:1 en Leviticus 25. De rode draad is het ‘Jubeljaar’ waarvan Jezus zegt: ‘Vandaag horen jullie deze in vervulling gaan’. Keti Koti betekent ‘ketenen gebroken’, zoals Jezus in Lukas 4 zegt dat Hij gezalfd is met Gods Geest om getekenden hun vrijheid te geven. Hoe lezen wij zo’n uitspraak van Jezus in deze tijd met steeds meer aandacht voor gelijkwaardigheid en emancipatie; en haar tegenhanger racisme en tweedeling? Of laten we als kerken deze discussie over aan de polarisatie tussen Bekende Nederlanders als Johan Derksen en Akwasi? De liederen in de dienst gaan over de vrijheid-van-mensen waarvoor God strijdt, beginnend in de bevrijding van Israël uit Egypte. Een deel van de liederen gaan ook over onze zoektocht om in het reine te komen met (de kerkelijke goedkeuring van) slavernij praktijken, te herinneren – zodat het niet nog eens gebeurt. Voorganger is ds. Sander Ris.
