Ondanks de stellige belofte van Jezus ‘Wie bidt/vraagt ontvangt, wie zoekt vindt en wie klopt zal worden opengedaan’ (Matteüs 7:7, 8, Lucas 11:9, 10) bestaat er veel twijfel en teleurstelling over. Hoeveel gebeden worden immers niet verhoord?… Daarom is het belangrijk na te gaan wat de inhoud van deze belofte is. Jezus verduidelijkt die met de goede gaven, die ouders aan hun kinderen geven en daarom luidt volgens Matteüs (7:11) Zijn conclusie: ‘Hoeveel te meer zal jullie Vader in de hemel het goede geven aan wie Hem daarom vragen’. Lucas (7:13) benoemt het goede nog concreter: ‘Hoeveel te meer zal de Vader in de hemel de Heilige Geest geven aan wie Hem erom vragen’. God als opperbeste Vader geeft Zijn kinderen dus zeker geen stenen voor brood, ook niet alles wat ze verlangen, maar wél het goede dat ze nódig hebben. En we hebben de Geest nodig om te worden vervuld met Gods liefde. Die hebben we zelfs broodnodig om ons te leren gedragen als Zijn kinderen, die Hem als Vader met hart en ziel verlangen lief te hebben en de naaste als onszelf. Deze liefde motiveert ook om mee te doen aan de gebedsbeweging vanuit De Fontein voor de naasten in de andere wijkgemeenten. De enige voorwaarde om deze liefde te ontvangen en uit te delen is om de Geest bidden, want dan geeft de hemelse Vader ons graag en gratis het beste, dat Hij heeft te bieden. Alle reden dus hiervoor dankbaar te zijn en te bidden, of de Geest bij ons en anderen welkom zal zijn
- Vrucht en gaven van de Geest
De apostel Paulus maakt onderscheid tussen de vrucht en de gaven van de Geest. Liefde als vrucht van de Geest heeft als kenmerken vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing (Galaten 5:22). Deze liefde houdt niet alleen in iemand lief of sympathiek vinden, maar voor iedereen van harte goed zijn en dus haar of hem van harte goed doen. Door deze liefde als vrucht van de Geest in ons te laten groeien krijgen we karaktertrekken van Jezus. Naast de vrucht van de Geest mogen we gaven van de Geest ontvangen om een bijdrage te leveren aan de opbouw van kerk of gemeente als lichaam van Christus Hiervan staan voorbeelden in Romeinen 12 en 1 Korintiërs 12. Wanneer we voor de genadegaven (in het Griekse Nieuwe Testament charismata genoemd) open staan, worden we een charismatische gemeente. Laten we dankbaar zijn voor deze geschenken en bidden, dat ze zoveel mogelijk benut worden.
- Reacties zijn welkom
Omdat deze rubriek ‘Sámen danken en bidden’ wordt genoemd, zijn op- en aanmerkingen, vragen en suggesties welkom. Die kunnen het beste worden gemeld bij de afzender van een bepaalde aflevering. Bovendien stellen de vier wisselende auteurs jullie gebed op prijs voor de nodige inspiratie.
Marius Noorloos