Een persoonlijke Psalm
De Bijbelse Psalmen staan vol over de omgang tussen God en mensen, ook wanneer dat moeilijk is of spannend. In de loop der eeuwen zijn er over deze 150 gevarieerde liederen talloze vertalingen, berijmingen en bewerkingen verschenen. Onlangs stond in het kerkblad van de wijkgemeente De Drie Ranken onderstaand fragment uit de bundel van Huub Oosterhuis ‘150 psalmen vrij’:
Ik tel mijn dagen – hoelang nog?
Ik wil een wijs en vredig hart.
Hoe lang nog wachten op antwoord,
onvoorspelbare Grote Liefde
Ik wil wakker worden in de morgen
en weten dat jij bestaat.
Ik wil gelukkig zijn met jou,
iedere dag, nooit meer niet.
Maak mij evenveel dagen gelukkig
als ik ongelukkig geweest ben
jarenlang, zonder jou.
Doe mij weten: omvat uw ontferming
ook onze kinderen – hoe werkt dat?
Jij, enige ware, geeft kracht en bestemming
aan de werken van onze handen.
Dat ze stand zullen houden.
Geef richting aan het werk van mijn handen
In deze maand, waarin ik 90 jaar hoop te worden, spreekt dit fragment uit Psalm 90 me extra aan. Ik denk dan weer na, hoe mijn lange leven is verlopen, een leven met best veel verdriet en pijn, met dieptepunten, maar ook met mooie tijden en goede ervaringen. Goed is het dan me ook af te vragen, of er kracht vanuit is gegaan, of het werk van mijn handen tot vorming en groei van onze kinderen en van ons samen heeft geleid. Hoe mijn plek in de familie en werk als verpleegkundige en in de kerk een gelovige uitstraling hebben gehad.
De laatste zin van Psalm 90 vormt een gebed: ‘Bevestig het werk van onze handen, het werk van onze handen, bevestig dat.’ Dit gebed hebben we 62 jaar geleden op onze trouwkaart gezet. Op hoop van Zegen!
Wil Noorloos
Problemen in de Chr. Geref. Kerken
Uit verslagen en berichten wordt steeds opnieuw duidelijk, dat de Christelijke Gereformeerde Kerken (GCK) in een diepe crisis verkeren. Er bestaat al jaren een onoverkomelijke kloof tussen tegenstanders van vrouwelijke ambtsdragers en van ruimte aan het Avondmaal voor leden met een homoseksuele relatie.
Pleidooien voor een herziening van dit besluit op grond van een ander inzicht in de Bijbelse gegevens zijn door de meerderheid van de Synode afgewezen.
Het gevolg van deze diepe crisis is het verbreken van de eenheid door een vrijwillig of gedwongen vertrek. Weliswaar wil niemand deze stap zetten, maar er blijkt geen alternatief te zijn, zodat de synode onlangs geen gezamenlijk vervolg meer zag en haar beraad heeft gestaakt.
Ook als geloofsgenoten uit andere kerken is deze crisis zeer te betreuren, want de breuk tussen waarheid en eenheid beschadigt overal het hart van kerkelijk leven en beleid.
Daarom hebben Jan Karelse en ik onlangs in het Nederlands Dagblad een ingezonden mogen plaatsen. Dit eindigt met de aansporing: laten we danken voor leden en vergaderingen van de CGK, die zich door Woord en Geest willen laten gezeggen en bidden, dat dit zal leiden tot een gezamenlijk inzicht, besluit en beleid.
Marius Noorloos
