‘Als God nou eens een briefje uit de hemel zou geven…’ Soms herken ik dat verlangen bij mijn kinderen als ze zeggen: ‘Zeg gewoon wat ik moet kiezen!’ Als vader probeer ik dan de verleiding te weerstaan om een antwoord voor te kauwen. Ik ben benieuwd wat er door hen heengaat, wat ze belangrijk vinden en wat ze zullen kiezen. Dat is niet altijd makkelijk. Maar misschien is dat proces, dat zoeken, soms nog wel belangrijker dan de keuze zelf. Een lastige keuze kan ons namelijk weer terugbrengen bij ons doel, bij de kern.
Stel je bent als kapitein op reis met een zeilboot. Je einddoel staat vast, het schip is erop ingericht en de bemanning is geïnstrueerd. Wanneer er een keuze gemaakt moet worden, links- of rechtsom het eiland, dan helpt de volgende vraag: Hoe kunnen we ons einddoel het beste bereiken? De keuze staat in dienst van het einddoel.
Als Fontein kunnen we onszelf juist nu afvragen: Wat is ons einddoel? Waartoe zijn wij op aarde? De Spaanse geestelijke Ignatius van Loyola zou zeggen: ‘Als christen besta je om God in alle dingen te dienen en lief te hebben.’ De keuzes die we maken als kerk staan ten dienste aan het dienen en liefhebben van God. Ignatius legt dan ook uit dat ‘onverschilligheid’ belangrijk is. Niet op de manier van ‘het kan me niks schelen’, maar loskomen, innerlijk vrij zijn van alles waar je aan kan hechten wat niet het doel zelf is. Terug naar het voorbeeld van de zeilboot. Dat er goede wijn te koop is in een haven aan de linkerkant van het eiland is niet iets waardoor je als kapitein door geleid zou moeten worden.
Maar hoe weet je nu of je keuze in overeenstemming is met je roeping? Ignatius gebruikt het beeld van de mens als een zee. Er zijn stromingen aan de oppervlakte en in de diepte. Aan de oppervlakte bevinden zich de zichtbare stromingen zoals enthousiasme of tegenzin. Dat is vaak het eerste wat we bij onszelf merken. In de diepte, de onderstroom, zijn juist de langzame, trage gedachten en gevoelens. Waar bespeuren we het werk van de Geest in ons? Wanneer boven- en onderstroom in harmonie zijn dan volgt wat Ignatius ‘vertroosting’ noemt. Een manier om dat te bespeuren is door te leven met de keuze en kijken wat er gebeurt. Of op z’n Evangelisch gezegd: ‘Ervaar je rust en vrede over je keuze?’
Laten we samen bidden om…
- scherp zicht op onze roeping
- innerlijke vrijheid van wat ons belemmerd dat doel voor ogen te houden
- vreugde en vrede over de keuze die we maken
Timo van der Heijden
