Het is een tijdje stil geweest. Ik zag dat onze laatste bijdrage voor de zomervakantie was, voordat we een paar weken in Nederland waren. Daarin vertelden we dat we onze tijd in Mali tot een einde komt en dat we naar Papoea Nieuw Guinea gaan verhuizen. Dat heeft natuurlijk de nodige impact!
In augustus hebben we een paar hele fijne weken in Nederland gehad. Het was een onverwachte zegen en het heeft ons heel goed gedaan. Het was fijn om veel mensen te zien, ook al waren er natuurlijk heel wat met vakantie. Onze sociale batterij is weer gevuld en de speeltuintjesbatterij van de kinderen ook! Het is momenteel best eenzaam, nu zoveel andere zendingsgezinnen vertrokken zijn. Daarom was het goed om even een paar weken op Urk te zijn. Bij de presentatieavond hebben we een aantal van jullie kunnen ontmoeten. We waarderen jullie betrokkenheid erg!
De training in Kenia waar Willem eerst heen zou, was verplaatst naar september, waardoor Willem ook drie weken in Nederland kon zijn. De implementatie van de nieuwe administratieve software is op het laatste moment verplaatst naar volgend jaar. Dat is een voordeel én een nadeel. Een voordeel omdat de organisatie er absoluut nog niet klaar voor was en het chaos dreigde te worden. Een nadeel omdat we in december uit Mali vertrekken en er volgend jaar niemand is om Dessé, de financiële medewerker, te helpen met het nieuwe softwarepakket. Ook zal Willem in PNG gelijk met het invoeren van het nieuwe pakket aan de slag moeten gaan, terwijl hij de administratie organisatie in daar nog moet leren kennen.
We zitten nu dus volop in de afrondende fase in Mali, terwijl ons leven hier tegelijk gewoon doorgaat tot we weggaan. Het is een vreemde overgangssituatie. We sluiten een periode van acht jaar in ons leven hier af. We zouden graag alles in rozengeur en maneschijn achterlaten, maar de realiteit is weerbarstiger. De veiligheidssituatie en economische situatie van het land gaan achteruit. Soms maken mensen die we hielpen om een stap te maken naar een betere toekomst er zelf een potje van. Soms pakken ze juist die kans, zo heeft een ander een goede baan in het onderwijs kunnen vinden. We stimuleerden haar om alsnog de laatste vakken van haar opleiding te halen. Diverse (lokale) collega’s gaven aan op te zien tegen ons vertrek en spraken uit dat we veel voor de organisatie hier hebben mogen betekenen en dat het een leegte zal achterlaten. Die waardering is fijn, maar het is ook lastig om deze mensen los te moeten laten in moeilijke omstandigheden. We mogen echter allereerst dankbaar zijn voor wat we hebben kunnen bijdragen aan het Bijbelvertaalwerk hier. Dat werk heeft eeuwigheidswaarde. Ook is er dankbaarheid dat de financiële basis een stuk verbeterd is. De investeringen in het centrum werpen hun vruchten af en we hebben eindelijk weer een begroting voor komend jaar die goedgekeurd is. Er is nu eindelijk een reëel perspectief om op een financieel gezonde manier verder te kunnen. Ook dat is nodig voor de toekomst van het Bijbelvertaalwerk hier.
Willem houdt zich nu bezig met het verder trainen van Dessé en de jaarafsluiting. Daar is nog veel voor te doen. Christien gaat door met thuisonderwijs en pakt stukje bij beetje het huis in. Sinds we terug kwamen uit Nederland gaat dat iets langzamer. Eerst was ze vier weken onder de pannen met malaria en nu met een flinke griep. Hopelijk is ze er gauw weer bovenop! Gideon is er nog niet over uit of hij straks in Nederland naar school wil of dat hij liever z’n eigen juf heeft! Zin om naar Nederland te gaan heeft hij in ieder geval.
Shalom, Willem en Christien