Dit keer wil ik graag beginnen met het verzoek te danken, dat ik sinds begin oktober enkele keren met hulp van God en Zijn medewerkers door het oog van een naald ben gekropen. Dat gebeurde allereerst, toen Wil vanwege een waas voor mijn linkeroog en in de war raken tijdig de weekendarts inschakelde want ik besefte zelf de noodzaak hiervan niet. Dat gebeurde verder, omdat de specialisten van het Gelreziekenhuis snel een tumor in mijn hypofyse ontdekten en een spoedopname in het universitair Radboudziekenhuis konden regelen. Daar ben ik een paar dagen later via de smalle opening van mijn neus met succes geopereerd, hoewel er vanwege nabloedingen een paar complicaties optraden.
Bovendien is er reden tot dankbaarheid, omdat ik van meet af aan zeer rustig was en zelfs verbaasd me na de operatie weer helemaal fit voelde. Ook omstanders vonden dit opmerkelijk, alsof ik in het oog van de storm verbleef, waarin het volledig stil is, terwijl de omgeving in rep en roer verkeert…. Deze rust is voor mijn besef ook te danken aan de voortdurende gebeden van veel geloofsgenoten. Dat geldt eveneens voor de energie, die Wil als oldtimer had om deze riskante situatie aan te kunnen en van alles te regelen.
Om dankbaar te blijven heb ik besloten op mijn gezicht een ‘gedenkteken’ te laten groeien, waarmee ook anderen worden herinnerd aan het feit, dat ik door het oog van een naald ben gekropen. Dat spreekt mij des te meer aan, omdat dit al meer is gebeurd!
Een bijzondere droom over De Hofstad
Zoals al eerder vermeld ben ik met de kerkenraad van De Hofstad bezig in een opbouwproces onder leiding van de Geest. Hiervan is het perspectief, dat de gemeente na jarenlange krimp weer kan gaan groeien in kwaliteit en kwantiteit. Toen ik na de operatie weer thuis was, kwam er een bijzondere droom binnen: samen met collega Roodenburg ging ik voor in een middagdienst. Bovendien herkende ik een lid van de kerkenraad en stond buiten de kerk een ambulance op me te wachten.
Opvallend in deze droom was vooral, dat er aan het eind van de dienst meer kerkgangers waren dan aan het begin. Voor mij was de conclusie, dat het huidige opbouwproces na de periode van krimp zal uitlopen op groei. Laten we bidden, dat deze droom geen lege fantasie is, maar een hoopvol signaal.
Een pastor voor daklozen
Ook in Apeldoorn zijn heel wat daklozen. Dat is een hard bestaan, zeker in de winter. Daarom is het zeer te waarderen, dat een aantal vrijwilligers zich voor hen inzet met aandacht en zorg. Bovendien wordt inmiddels voor deze groep een dag per week pastorale hulp aangeboden. Hiervoor is collega Wieger Sikkema, voorganger van de Evangelische gemeente Berea-Noord, beschikbaar, die dat met hart en ziel doet. Laten we dankbaar voor zijn inzet en bidden, of hij de liefde van Jezus aan mensen, die zoveel tekort komen, kan doorgeven.
Marius Noorloos